De juiste tijd, de tijd nemen, iets de tijd geven en geduld

Met de klok kunnen we momenten in de tijd markeren en de objectieve duur van iets omschrijven: 30 minuten, langer dan een uur etc. De ervaring van die tijd is echter voor iedereen verschillend. De teksten Tijd en Denken over tijd geïnterpreteerd vanuit de Islam vormen een mooi begin om het abstracte begrip tijd tastbaar te maken aan de hand van de zonnewijzer. Zes uur ’s avonds kan de tijd zijn waarop je eet, maar is dat ook de juiste tijd om te eten? De verhalen Beleef je tijd (Psalm 90), Tijd van je leven (BB) (Prediker 1) en Alles heeft zijn tijd (MB) (Prediker 3) uit het Jodendom zijn eigenlijk gedichten. Ze zijn ook bekend in het Christendom. Ze vertellen over de beleving van de tijd. Ze lijken te vertellen dat er voor alles een juiste tijd is. De gedichten kunnen aanleiding zijn voor gesprekken over beleving van de tijd en dagindeling.

Het verhaal De twee zusters stelt vanuit Christelijk perspectief de vraag hoe je je tijd kunt besteden. Aandacht schenken aan je gast kan op verschillende manieren: Door te zorgen voor eten en drinken, door rustig de tijd te nemen om te luisteren naar de verhalen van de gast. Is het een belangrijker of beter dan het ander? Kun je het ook allebei doen?
In De Zaaier zijn verschillende parabels (‘gelijkenissen’) samengebracht die Jezus vertelde. Ze gaan over geduld, afwachten, uitzien naar, vertrouwen houden, ook als iets langer duurt dan verwacht. Hoe houd je hoop, wat is geduld? In deze verhalen zit ook het aspect dat we de tijd niet naar onze hand kunnen zetten, de toekomst niet kunnen maken. Soms moeten dingen letterlijk de tijd krijgen. In Islam, Jodendom en Christendom wordt tijd als geschenk van God ervaren.
Het Hindoeïstische verhaal Ongeduldige ijdele kluizenaar vertelt hoe de monnik zich druk maakt en al zijn tijd besteedt aan het streven naar verlichting. De verlichting vindt hij uiteindelijk op een onverwacht moment, bij een vrouw die haar tijd enkel met liefde en aandacht besteedt aan haar partner.